Marlot @ Metro Minitries

Ik ben alweer bijna 2 weken in Nederland! De tijd gaat alweer zo snel..

Op het moment dat ik in het vliegtuig stapte wist ik dat afgelopen 4 maanden echt over zijn.  Ik heb zoveel mensen leren kennen, zoveel nieuwe vriedschappen, zoveel nieuwe dingen geleerd. en dat moet je dan allemaal achter laten. deze tijd komt nooit meer terug.. dus het was niet echt makkelijk, en dat is het nog steeds niet echt.. maar daar staat dan alle gezelligheid thuis weer tegen over. en al mijn lieve vrienden! Het is gewoon heel dubbel. maar gelukkig is er facebook! 

En dit is zeker niet een einde, maar juist een begin! Al weet ik nog niet wat het precies gaat betekenen. Ik heb zoveel geleerd. daar kan ik gewoon niet niets mee doen. Ik sta er dan ook helemaal open voor welke richting God mij wil laten gaan. Het is misschien niet de makkelijkste richting, maar sowieso wel de beste! Hij was trouw in Egypte en New York en dat is Hij hier al en dat zal Hij ook blijven!

heel erg bedankt voor het lezen van mijn blog! (ook al was het op het laatst niet zo “up-to-date” meer) Als je meer wilt weten over dingen die ik gedaan en beleefd heb, Ik wil graag vertellen! dus laat het me weten!

liefs Marlot

hoi hoi!

om te “slagen” voor dit internship moeten we allerlei dingen doen.. waaronder een portfolio maken en lessen schrijven en opvoeren.

ik heb ook een reflectie verslag geschreven en die wil ik graag met jullie delen;)

Before I came here, I had no idea what it means to live and minister in an inner-city. But I had a sort of an impression because: I heard stories from my youth pastor. Years ago he used to work in the inner-city of Chattanooga. I read blogs of Dutch Metro interns from past semesters. And I read different books like: “Whose child is this” from Pastor Bill, “The Cross and the Switchblade” from David Wilkerson and “Run Baby Run” from Nicky Cruz. I saw different movies like Step-Up, Honey and Hardball.

All those things gave me the impression that children in the inner-cities have to act/live like grown ups. They have to deal with situations that adults usual have to deal with. Most of the time the kids are on the streets and nobody cares about them. They live in broken families. They see shootings they see the drugs deals around them. They see the gangs. Kids are victim of all of this. And some kids are part of all those things. They are drug dealers, members of a gang, they cause a violent environment. And that is all because nobody cared about them. With all this information I came here,

but only because I’m right here in New York City, all this information, all those stories are turning into reality. I walk through the same stairs with pie and bloodspots on the wall as the kids of that building.  I saw 2 girls selling candy for their school and at the same time the mom was selling drugs. I see broken family’s, I see young fathers, young mothers, grandma’s raising up their grandkids.

I see pain in the eyes of parents when they open the door for me. Scared eyes. I see a fifteen-year old girl half naked opening the door for me..  What was she doing?

Every apartment, every person has their own story,I don’t know what happens on the other side of the doors. But I know what they can expect when they open the door for me. They see an ambassador of Jesus Christ!

And just like Jesus loved/loves those people, I will visit them, I will love them.Jesus visited the people everybody avoided; He was willing to visit people that no one would visit.

⁵ When Jesus reached the spot, he looked up and said to him, “Zacchaeus, come down immediately. I must stay at your house today.” ⁶ So he came down at once and welcomed him gladly.  ⁷ All the people saw this and began to mutter, “He has gone to be the guest of a sinner.” ⁹ Jesus said to him, “Today salvation has come to this house, because this man, too, is a son of Abraham. ¹⁰ For the Son of Man came to seek and to save the lost.” [Luke 19: 5-7, 9]

For me it is an honor to go on visitations and knock on doors. But it is also a responsibility. I’m the one who they see every week. I’m the one who can be close with my families. I’m the one who have to pray for and with them. I have the conversations with the kids and parents.

I spoke to a lot of teenagers in my side. And they all went to Yogi Bear. But most of them are not really involved anymore. Maybe it’s because it’s an intern side. Yogi Bear people come and go..

One boy he had a lot of questions about what he learned at Yogi Bear Sunday school. One of them was: …if nothing is impossible with God, why is it that my mom is still in a wheelchair… And another teenager said: “…but I’m too old. It’s not for me anymore. I believe in God and that is enough.”

But I believe there is more for those teenagers; I believe that the “I used to come to Yogi Bear” teenagers can be and make a difference in Boston Secor.

People already reached out to them.

They were won to Christ.

But now they need to be discipled trough the study of God’s word.

And be involved in God’s plan for their lives.

Like it says in Matthew 28: 16-20 to complete Gods Great Commission. Then the eleven disciples went to Galilee, to the mountain where Jesus had told them to go. When they saw him, they worshiped him; but some doubted. Then Jesus came to them and said: “All authority in heaven and on earth has been given to me. Therefore go and make disciples of all nations, baptizing them in the name of the Father and of the Son and of the Holy Spirit, and teaching them to obey everything I have commanded you. And surely I am with you always, to the end of the age.”

I believe they can be leaders, teachers and pastors. I believe they can minister to the next generation. But I am here now to minister to this generation. And I try as hard as I can to get those teenagers. It’s not easy. But it is encouraging to see that they have the right foundation. They remember a lot from what they learned at yogi bear Sunday school. Nobody can rob away what we sow. for this reason I love to minister to children.

They need to hear the word of God! They need to hear the truth of the bible. They need to know who God is. They are hungry for God. But someone has to tell them.

I believe that Moses was a good leader because of his parents. And as young as he was, his mom nursed him and told him about God. But she had to give him back to the Pharaoh’s daughter.

⁹ Pharaoh’s daughter said to her, “Take this baby and nurse him for me, and I will pay you.” So the woman took the baby and nursed him. ¹⁰ When the child grew older, she took him to Pharaoh’s daughter and he became her son. She named him Moses saying, “I drew him out of the water.”[Exodus 2: 9-10]

The Pharaoh’s Daughter didn’t teach him about the God of his parents.

Moses was educated in all the wisdom of the Egyptians and was powerful in speech and action. [Acts: 7: 22]

But years and years later he recognized God’s voice at the Burning Bush.

⁴ When the LORD saw that he had gone over to look, God called to him from within the bush, “Moses! Moses!”   And Moses said, “Here I am.”[Exodus 3: 4]

And Moses became one of the biggest leaders of Israel.

So now, go. I am sending you to Pharaoh to bring my people the Israelites out of Egypt.” [Exodus 3:10]

Would he ever recognized God’s voice if his parents didn’t tell him about God?

Would he ever recognized God’s voice if his parents didn’t teach him to listen to God?

Would He ever be a leader if nobody told him..?

What if nobody teaches this generation that there is a God? What nobody tells about his great works. What if I don’t speak about God to the next generation? What if I do not show how to live for God?

⁹ One night the Lord spoke to Paul in a vision: “Do not be afraid; keep on speaking, do not be silent. [Acts 18: 9 -10]

It is my responsibility to share; Souls need to be saved for Jesus.

¹ My people hear my teaching; listen to the words of my mouth. ² I will open my mouth with a parable; I will utter hidden things, things from of old³ things we have heard and known things our ancestors have told us. ⁴ We will not hide them from their descendants; we will tell the next generation the praiseworthy deeds of the LORD, his power, and the wonders he has done. [Psalm 78: 1-4]

Here I have the opportunity to share every day, to tell about God every day, to step out of my comfort zone. Back home I never really testified about Jesus. I was always like: people will know that I’m a Christian because of my lifestyle. But I never really told people about God. But I realize the urgency. Not only here, but also back home in Holland. The cry in Holland is big too. And only a Christian lifestyle is not enough, because there are more “good” people in the world. It’s a combination of sharing the gospel and living it out. Ministry is not only here, but it is everywhere. The next generation is hungry to hear the truth. The next generation is crying, and I don’t want to get used to it. I don’t know yet what God has planned for me, but I know that wherever I go, I will go, tell and live God’s life.

⁵ You prepare a table before me in the presence of my enemies. You anoint my head with oil; my cup overflows. ⁶ Surely your goodness and love will follow me all the days of my life, and I will dwell in the house of the LORD forever. [ psalm 23 :5-6]

allereerst heel erg bedankt voor alle felicitaties! ik opende mijn inbox vanmorgen en had meer dan 60 felicitaties! echt super lief:)

ik heb een hele leuke dag gehad. er is wel 100 keer voor mij gezongen,en on sindewalk kreeg ik een neptaart in mijn gezicht!  en eigenlijk heb ik vandaag ook nog mijn verjaardag, want mijn roomie is jarig vandaag en ze is ook 19 geworden.  en we hebben een  oreo ijstaart gekregen! zoo lekker!

nog 6 weken te gaan en dan kom ik alweer thuis! de tijd gaat zo ontzettend snel! vorige week woensdag had ik een examen over alles wat ik hier geleerd heb. en guess what: ik ben geslaagd met 92% 🙂 jeeeuujj

gister kwam er een jongen naar mij toe en het eerste wat hij zei was: Ik had een A voor mijn toets! (is beste wat je kan krijgen) en ik reageerde met: ohh goed zeg! maar toen herinnerde ik ineens dat ik vorige week voor en met hem had gebeden voor deze toets. en dat God hem zou helpen, want hij zag het niet zitten. Dus ik zei: zie je wel! Niets is onmogeljik voor God  (dat was wat we vertelden vorige week) en hij begon te stralen en ik weet zeker dat hij nu weet dat voor God niets onmogelijk is en dat God echt is. Hij heeft ervaren dat God er voor hem is.  en ik geloof dat dit voor hem memorial stone is.

God is Goed!

liefs

Oeps ik zag dat mijn laatste blog 1 april was.. nodig tijd voor een update..

er is echt ontzettend veel gebeurd en ik heb al heel veel gedaan. elke dinsdag tot vrijdag ga ik naar de bronx om sidewalk sundayschool te geven. Ik heb zo’n beetje elke dag al gepreekt/gesproken..  en omdat we geen toestemming hadden om alles uit te stallen van de truck ( podium etc.. ) eigenlijk was het niet toegestaan om zondagschool te houden, deden we hele korte lessen van ongeveer 5 minuten. daarna stuurden we de kinderen weg en deden we  de les voor de nieuwe kinderen. en dat een beetje de hele dag door.. ik vond het heel leuk want we hadden heel veel persoonlijk contact met de kids en met de ouders. we hadden best wel veel regen dus soms gingen we de flats in om voor de voordeur de les te geven. maar sinds half vorige week hebben we toestemming om het podium te gebruiken, maar nog geen geluid.. dus twordt schreeuwen komende week

en ik leer de kinderen van mijn wijk steeds beter kennen. ik ben elke woensdag in hun wijk om ze op te zoeken en ze uit te nodigen voor de volgende dag.  Af en toe voel ik me wel een beetje onveilig, maar ik vind het vooral heel leuk! ik had nooit gedacht dat ik het leuk vond om op deuren te kloppen en de families uit te nodigen. Ik heb een hele fijne wijk waar ik niet kan verdwalen. alleen 4 grote flats met 18 verdiepingen. dus dat scheelt heel erg. ohh en als ik terug ben ben ik helemaal niet meer bang voor honden. wow wat hebben ze hier enge honden.. en de mensen dreigen ermee.. pas op: als je dichterbij komt dan vermoord mijn hond je.. ielll en ik stond laatst in de lift met 2 mannen/jongens/gangsters.. ze hadden allebei een aantal getatoeerde tranen naast hun oog/ op hun wang.. en elke traan staat voor iemand die ze vermoord hebben.. en veel van hun  sturen hun kinderen naar Yogi Bear, omdat ze niet willen dat hun kinderen eindigen zoals hun. In nederland kan het misschien stoer zijn om gangster te zijn.. maar hier is het serieus.. het is geen spelletje.

ik ga biddend/zingend door de wijk heen, want groter is Hij die in mij is dan die in de wereld is.  de Heilige Geest leidt mij en ik leer steeds meer ernaar te luisteren.

ik heb nu 4 keer elke zaterdag bij pre-school indoor sunday school geholpen en vanaf volgende week ben ik ergens anders.  maar ohh wat zijn de pre-schoolers lief! echt zo lief!  Ik heb mijn eigen bus op zaterdag. ik moet een beetje orde houden in de bus. geen gevechten etc. en vooral heel veel ik zie ik zie wat jij niet ziet spelletjes.. ik kom steeds meer te weten over thuissitiaties van de kinderen en tja… ik realiseer steeds meer dat het leven hier niet een spelletje is.

Elke zondag pikken we mensen uit de wijken van ons team op voor de kerk. en gister ook. voor pasen. de hele bus zat vol. Pastor Bill sprak en ohh hij spreekt zo de waarheid! afgelopen staffmeeting was hij er ook en alles wat hij zegt is zo waar! en ik was in de gelegenheid om hem een had te geven:)

vandaag hadden we een teambuilding dag met alle interns. we gingen naar een soort survival park, waar we allemaal opdrachten moesten doen om meer een team te worden. was echt heel leuk!we vertrokken vanmorgen om 5 uur en we waren terug om 19.30.. een hele lange dag dus!  we waren ergens in connecticut.. een andere amerikaanse staat.

ik mis hagelslag, kaas, stroopwafels, pickwick thee, en drop.. en al het andere wat nederlands is! en ik hoop dat ik hier een beetje mijn eigen koninginnedag kan vieren! het enige wat ik niet mis is het nederlands. het is eerlijk gezegd lastig! ik leer hier alles in het engels en heb geen idee hoe ik het moet vertalen.. dus deze blog was even een uitdaging

Ik ga nu slapen want vanaf morgen staat er weer een druk programma te wachten!

liefs!!

Emani, me and Kelly: Kids uit mijn wijk

love them!

Me and Brian on the Wednesday bus

Samir and Xavier @Pre-school

zonder nederland geen New York;)

me in front of Manhattan

Ik heb echt een ge-wel-dig team! onze borrow is in The Bronx. Gister hebben we gegourmet als team dat was echt heel gezellig.

Samy,marlot,Manou, Peter, Grace devision 20

Vandaag zijn we op visitation geweest. ik ben in heel veel verschillende gebouwen geweest. en heb kinderen en ouders uitgenodigd voor komende week sidewalk sunday school. Ieder teamlid heeft zn eigen side, en de dag voordat we sidewalk-sunday school  in deze side geven gaat iemand van ons team op visitation om de kinderen uit te nodigen voor zondagschool. Best spannend, want ik ga alleen! ik ben heel benieuwd hoe dat is.. begin deze week liet samy mij mijn side zien en welke gebouwen van “mij” zijn.. en het was mooi weer dus er waren heel wat kinderen buiten. Ik droeg mijn Yogi Bear shirt en ze kwamen op me afgerend en wilden een “hug”! ze kennen mij niet maar mijn t-shirt wel! heel leuk is dat:) voor de rest hangen er heel veel tieners rond.. wat voor mij best wel een beetje bedreigend overkomt.. maar samy was er ook en  we hadden een soort van praatje met ze gemaakt en toen we wegliepen zei 1 van de meiden tegen de rest: …. “I love her shoes”  was toch wel even leuk om te horen. haha

Vandaag sprak ik met  een slimme/verstandige jongen die niet dealt, ruzie zoekt, drugs gebruikt of bij een gang aangesloten is.. en hij vertelde dat hij nooit buiten is als het niet nodig is. omdat het gewoon niet kan. het is te gevaarlijk. Hij zit altijd binnen. Hij wil niet met deze mensen in aanraking komen, dus hij verstopt zich een beetje. En daarom houden veel ouders hun kinderen binnen, omdat ze het niet veilig vinden op straat. Ze maken een uitzondering voor Yogi Bear.  Dus dat betekend dat deze kinderen eigenlijk altijd in hun veel te kleine apartementen zijn.

Ik heb heel veel zin in komende week. morgen begint indoor sunday school!  Ik ga mijn busroute kids ontmoeten en ik ben voor de komende 4 weken ingedeeld bij pre-school. ook heb ik deze week mijn lessen voorbereid die ik volgende week moet gaan geven tijdens Sidewalk!  Heel leuk, maar ook spannend. als ik het alleen al in het nederlands kon doen.. haha maar dan snapt niemand er wat van.

en ik heb Pastor Bill gezien:) wauw wat is die man wijs. en eerlijk en een man van God. Het thema voor dit semester is: No matter what it takes.. en hij leeft echt no matter what it takes.

the crew: we hebben ongeveer 9 trucks gewassen!

Volgende week gaan we van start. Ik kijk uit naar wat God gaat doen komend semester. ons team verwacht grote dingen! Als je zin hebt om te bidden is dit misschien een gebedspunt: We geven sidewalk midden in de wijk en op sommige plekken is het niet toegestaan om luidsprekers te gebruiken, omdat er nog geen vergunning is. Maar het zou zo gaaf zijn als we wel microfoons etc. kunnen gebruiken, omdat  er altijd heel veel tieners en ouders ergens rondhangen en dan ook alles horen. en het is gewoon veel leuker met geluid!

liefs

Ik heb het gevoel dat ik al heel lang in New York ben en dat ik alle interns al jaren ken! Het is echt een hele leuke groep met mensen overal vandaan. Anneke is Amerikaans, maar haar beide opa en oma zijn Nederlands en leven ook in nederland. Ze kan zelf geen Nederlands. En er is een Vlaamse jongen (Brecht). verder veel duise en zwitserse mensen.

Gister zijn we naar Coney Island geweest. Heerlijk op het strand gelegen en langs de zee gelopen. maar de wind was wel erg koud! en vandaag ben ik naar Union Square geweest om te shoppen. New York is echt the place to be.

hardcore training zit erop. officieel zouden we nu precies moeten weten en “kunnen” wat we geleerd hebben. Maar zo voelt dat nog niet. het echte werk begint pas on stage. we worden dus flink uitgedaagd.  En ik vind het best wel spannend want ik moet alles kunnen: van de zondagschool openen tot “preken” tot orde houden en gek doen en het belangrijkste: De kinderen laten zien dat er hoop voor hun toekomst is, omdat God van ze houdt.

Ik heb afgelopen dagen al zoveel geleerd dat ik nu even het gevoel heb dat mijn hoofd vol zit. Morgen hoor ik in welk team ik zit en naar welke wijk ik ga voor sidewalk sunday school. Ik geloof dat God mij in het juiste team gaat plaatsen.

ik slaap met 4 andere meiden op een kamer. Allemaal leuke roomies zijn het. Evi uit Zwitserland. Theresa uit Duitsland, Grace uit Italie met een amerikaanse moeder en nieuw-zeelandse vader en Oxanne is russisch-amerikaans.

ik ben opnieuw begonnen in het boek van Bill Wilson: whose child is this. en nu weet ik weer waarom ik hier graag naartoe wilde. Er is zoveel ongerechtigheid. voor veel kinderen is yogi bear levensveranderend, omdat ze hier leren en voelen wat ze thuis en op straat niet krijgen. Aandacht, liefde, correctie, snoep, bijbelverhalen, de mogelijkheid om keuzes te maken.

Ik moet zeggen dat ik een beetje opzie tegen alles waarvoor ik ga worden uitgedaagd, maar aan de andere kant houd ik voor ogen dat ik hier niet voor mijzelf ben en dat ik meer dan het beste wil geven zodat God via mij levens gaat veranderen.

er is eigenlijk veel te veel te vertellen, maar ik denk dat je dit moet ervaten om het echt te begrijpen, dus kom gerust langs!

liefs

@ times square

@times square

Megan,Andrea,me,Evi,Anneke,Linzi

Theresa,Dina, Gabriel, Jason, me

Me and Linzi @ Coney Island

Whose child is this lezen in de metro richting Coney Island

Even een kort berichtje dat ik veilig ben aangekomen! Ik ben ook nu weer volledig aan het genieten:) alle andere interns zjin superleuk! en we hebben al veel gedaan. we zijn naar times square gegaan. het is zo overweldigend hier. Van wolkenkrabbers tot billboards tot brooklynbridge. verder zit mijn hoofd nu al helemaal vol met van alles.. donderdag begint de hard c.o.r.e. training dus ik ben benieuwd! begin april begint het semester.

ik had graag wat foto’s willen uploaden, maar ik ben mijn camera kabeltje vergeten, dus ik moet even wat anders verzinnen:)

liefs

Ik ben weer thuis!  Ik zat zo ongeveer in mijn eentje in het vliegtuig. Ik heb dus een heerlijke vlucht gehad, want ik had lekker veel ruimte.  Ik was 20 minuten eerder op schiphol waardoor ik er zelfs eerder was dan mijn welkomscomité.

mcs

Ik heb een superleuke laatste week gehad. Al vond ik het afscheid nemen echt niet leuk.. ik ben meer van: doen alsof ik er volgende week nog steeds ben.. Donderdag zijn we

Youssef en John in de Mc Donalds glijbaan

met de kinderen van wee care naar de Mc Donalds geweest als afsluiting van hun “winter school” . Daarna zijn we naar Khan El Khalili geweest. Vooral de zilver en goud winkeltjes zijn leeggeroofd tijdens de demonstraties. Veel winkeliers waren erg wanhopig en wilden zelfs voor minder dan de kostprijs hun producten verkopen. En de laatste dag heb ik nog een demonstratie in Alexandrië mogen meemaken! nouja meer een peace march. Vooral heel veel Egyptische vlaggen, muziek en bijna iedereen was gekleed in de kleuren van de Egyptische vlag inclusief hoofddoek dus ik kreeg eigenlijk een beetje een koninginnedag gevoel. We hadden vlaggetjes gekocht. En dat werd best wel gewaardeerd door de bevolking. Egyptenaren zijn namelijk bang dat hun land een slecht imago gekregen heeft. En het feit dat wij als toeristen juist nu hun stonden toe te zwaaien gaf ze waarschijnlijk weer hoop!

samen met mijn gastouders: Marty en Mike

Het is heel raar dat ik weer in Nederland ben en dat Anneruth nog in Cairo is.. We hebben samen heel veel meegemaakt. We zagen elkaar elke dag, dus het is nu best wel een anticlimax. Want we hebben het heel leuk gehad samen! Ik merk wel dat het goed is dat ik even thuis ben. Even een break tussen beide projecten. Nu kan ik alles in mijn hoofd een beetje een plek geven, want als ik terug kijk naar afgelopen 7 weken dan is er echt ontzettend veel gebeurd!

En nu op naar New York!

liefs

Ik mis je schatje!

@ Tahrir square

Mubarak is weg, de Egyptenaren vieren feest en Egyte is nu officieel een legerstaat.Volgens mij is het nu pas begonnen, en ik hoop echt dat dit een begin is voor een betere toekomst voor de Egyptenaren.

Ik besef nog niet eens zo goed dat ik in Cairo ben terwijl er een revolutie aan de gang is. Het leven wordt weer een beetje normaal. De avondklok is nu vanaf 0.00 tot 6.00 wat voelt als een hele opluchting. Het verkeer is weer lekker chaotisch. Politie is weer terug op straat en mensen gaan weer naar hun werk.  Gisteren ben ik op Tahrir Square geweest, om mijn visum te verlengen. Er waren veel soldaten en nog een aantal demonstranten. Ik zag bijvoorbeeld een plateautje waarvan de helft zand was, omdat de stenen gebruikt zijn om mee te gooien.

lunchen met Moria en Nathalie@ wee care

Afgelopen week zijn we wel weer begonnen op african hope. We hebben trouwens onze eigen Soedanese bodyguard die ervoor zorgt dat we veilig van African hope weer thuis komen. Op het moment dat ik vroeg wie van de kinderen met mij engels wilde lezen sprongen zo’n beetje alle kinderen van hun stoel om maar op te vallen bij mij, zodat ik ze niet over het hoofd zou zien. Een aantal kinderen mochten van de leraar niet met mij lezen omdat ze hun schoolgeld nog niet betaald hadden. Ze kregen tot het einde van de week om te betalen, en anders hoeven ze niet weer te komen. Ik vond dat best hard, maar het schoolgeld moet betaald worden, omdat kinderen anders niet gemotiveerd genoeg zijn om naar school te komen. Dus eigenlijk is het voor hun eigen bestwil. Gelukkig is het schoolgeld heel erg weinig. Maar als je die bedrukte gezichtjes ziet van de kinderen die zo’n booodschap krijgen is dat toch wel even slikken. We zijn ook naar msc geweest. in Grade 1 zijn nog 4 kinderen van de 10 over. De rest is weg, tijdelijk of voor goed. In KG (kleuterklas) zijn wel wat meer kinderen, maar ook daar missen een aantal kinderen. De lerares van grade 1 is ook weg. Dus samen met Anneruth en met een assistent hebben we een beetje geprobeerd grade 1 les te geven.

afscheid@ african hope

Deze week moet ik alles alweer gaan afsluiten, want zaterdag vlieg ik terug naar Nederland. Het is afgelopen periode wel anders gegaan dan ik van te voren had bedacht. Ik heb geleerd dat ik ondanks moeilijke momenten toch kan genieten. Dus ik heb, hoe gek het misschien ook klinkt, van elk moment genoten.  10 maart vlieg ik naar New York, ik ben benieuwd wat ik daar allemaal mag gaan meemaken.

liefs

hoi hoi!

In Caïro zijn er gevaarlijke momenten en dingen maar ook mogelijkheden.
Dat klinkt misschien een beetje raar, maar van verschillende mensen heb ik gehoord dat ze voor het eerst echt contact hebben met hun buren. Mijn gastmoeder bakt bijvoorbeeld elke dag een cake die ze aan al haar buren in de flat uitdeelt en als je wilt kun je ‘s avonds voor op straat met alle bewoners van de flat eten. Het is dus best gezellig hier!
De aanbiddingsleider van de kerk vertelde dat hij elke avond samen met zijn buren tot 3 uur bij het kampvuur zit om de straat te bewaken. De sfeer was heel ontspannen en hij begon op zijn gitaar te spelen. Een Egyptenaar vroeg of hij het nummer “Oh happy day” kende en die kon spelen. Best bijzonder omdat het best wel een christelijk nummer is. Dus hij was helemaal verrast natuurlijk. Hij hoefde alleen maar zijn eigen straat te bewaken, lol hebben met z’n buren, zich niet meer of minder te voelen dan zijn Egyptische buren en zichzelf te zijn. Want God leidt de rest.
Zelf in deze omstandigheden of misschien juist in deze omstandigheden kun je Oh happy day zingen!  (en blijven bidden voor je buren!)

liefs

Oh happy day:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=SLY7yI1xV-M[/youtube]